Με τον πρώτο αυτό τόμο αρχίζει η δημοσίευση των πορισμάτων του ερευνητικού προγράμματος για την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, που έχει αναπτυχθεί κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών στο Ρέθυμνο. Παρακολουθείται η εισαγωγή στην πρώιμη μετεπαναστατική ελληνική κοινωνία του πρωτοεμφανιζόμενου θεσμού των τακτικών θεατρικών παραστάσεων, και η επίπονη ανάδυση ενός νέου επαγγελματικού κλάδου που κατορθώνει τελικά να εδραιωθεί, χάρις στο σύστημα των ασταμάτητων περιοδειών των μελών του, στα αστικά κέντρα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Στοιχειοθετείται η αυτοσχέδια σταδιακή ανάπτυξη της τέχνης του εγχώριου ηθοποιού, και καταγράφεται η αμήχανη ταλάντευση των σύγχρονων δραματουργών ανάμεσα στα ιδανικά του νεοκλασικισμού και του ρομαντισμού, στο πλαίσιο της υιοθέτησης δυσαφομοίωτων ευρωπαϊκών προτύπων για τη σφυρηλάτηση μιας νέας εθνικής ταυτότητας.